Anvìa 'd libertà
Balòta'd piume'ndrin al nì dësfàit,
ëdzor la rama 'd n'erbo scheletrì,
un passaròt,
angromolì,
a deurm.
Seugna jë spassi'd cej seren
d'antan,
ij vòj an libertà sena paùre,
j'arciam festos ëd tante ali amise
strompà,
dësbërgiairà,
dai vent ëd guèra,
padron afros,
violent,
dij sò destin.
Gnun cant as alva,
nì ciosion ëd feuja,
mach la mitraja a ùca e spùa feu,
a'rversa sò ghignon s'un mond
doleuri
sensa pì fòrsa nì vos për arbate.
Dërnié orissi,
corm ëd lòsne e tron,
as ancagniss an sl'erbo patanù
e passaròt s'anienta'nt un sospir.
Sò seugn ëd libertà però s'anvera,
or as na và'nt ël cel ëd l'infinì
anté amor e pas son fior etern.
Nessun commento:
Posta un commento