sabato 13 agosto 2022

UNU SUSSIDIARIU DE FELITZIDADE di Stefano Baldinu

 

UNU SUSSIDIARIU DE FELITZIDADE

 

Fortzis est solu unu pagu d'insònnia,

una bùglia d'aghera a faghersi largu

tra sa mamòria e sos barcones chi

faghet nos artziare sa ojada a s'altesa de sas persianas

e trattènnere s'alenu a unu passu

dae s'abbertudada finzas chi s'anghelu

non fagat rodulare sa preda dae su sepulcru

e una cicatritze de sole intzidat su fruttu de s'ispatziu.

Fortzis de abberu est gai, agattaresi a cumponnère de nou

in silentziu un'amore pérdidu e unu disordine

de annotaduras trascrittas impresse subra sa bruttacòpia

de unu bidru annappadu.

E pustis accò chi piòet e ancu sa corte

bènnet una carinnada dae isbambarriare

subra sa coniugassione infinida de unu basu

o de unu saludu comente unu minudu chi illiscigat

dae unu coro a s'ateru de unu orolozu a rena.

E mi trèmet sa boghe comente trèment sos astros

in s'urna de sa notte, un amen marmuttadu a izu,

pagos pius de unu suspiru a isòlvere sas laras

in unu salmu chi brotat intacchende sos fundamentos de s'alma

comente sa malanconia de sas fozas cudda de sos ramos

mentres chirco Deu tra sos chircos chi alladiant e

annullant sos assimizos propios in unu ispeju d'abba

comente lu chircant sos maccos candu isfozant

cun su coro sas pàzinas inesistentes

de unu sussidiàriu de felitzidade.

 

 

UN SUSSIDIARIO DI FELICITA'

 

Forse è solo un poco d’insonnia,/uno scherzo d’aria a farsi largo/tra la memoria e i balconi che/ci fa salire lo sguardo all’altezza delle persiane/e trattenere il respiro ad un passo/dal risveglio fintantoché l’angelo/non faccia rotolare la pietra dal sepolcro/e una cicatrice di sole incida il frutto dello spazio.//Forse è davvero così, trovarsi a ricomporre/in silenzio un amore perduto e un disordine/di appunti trascritti di fretta sulla brutta copia/di un vetro appannato.//E poi ecco che piove e anche il cortile/diviene una carezza da spalancare/sulla coniugazione infinita di un bacio/o di un saluto come un minuto che scivola/da un cuore all’altro di una clessidra.//E mi trema la voce come tremano gli astri/nell’urna della notte, un amen appena sussurrato,/poco più di un sospiro a sciogliere le labbra/in un salmo che germoglia intaccando le fondamenta dell’anima/come la malinconia delle foglie quella dei rami/mentre cerco Dio fra i cerchi che dilatano e/annullano le proprie somiglianze in uno specchio d’acqua/come lo cercano i matti quando sfogliano/con il cuore le pagine inesistenti/di un sussidiario di felicità.

 

Identificazione geografica del dialetto: Lingua sarda logudorese

Nessun commento:

Posta un commento